บทที่ 39

แคทเธอรีนมองความเหนื่อยล้าและความสิ้นหวังในดวงตาของโซเฟีย ก่อนจะเอื้อมมือไปโอบไหล่บางๆ ของเพื่อนเบาๆ “ไม่ต้องห่วงนะโซเฟีย ก็แค่งานเลี้ยงเต้นรำเองไม่ใช่เหรอ ฉันก็จะไปเหมือนกัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะรับมือมันไปด้วยกัน”

โซเฟียเผยรอยยิ้มสมเพชตัวเอง

เธอรู้จักสังคมชั้นสูงนั่นดีเกินไป

ยามรุ่งเรืองก็...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ